18 Եւ Յիսուսի Քրիստոսի ծնունդն էր այսպէս. խօսեալ զմայր նորա Մարիամ Յովսեփու, մինչչեւ եկեալ առ միմեանս՝ գտաւ յղացեալ ի Հոգւոյն Սրբոյ։
Եւ եդից թշնամութիւն ի մէջ քո եւ ի մէջ կնոջդ, եւ ի մէջ զաւակի քո եւ ի մէջ զաւակի դորա. նա սպասեսցէ քում գլխոյ. եւ դու սպասեսցես նորա գարշապարի՝՝։
Իսկ արդ ո՞վ իցէ սուրբ յաղտոյ՝՝, այլ եւ ոչ ոք.
Ո՞ ոք իցէ մարդ որ եղեւ անարատ, կամ ո՞ ոք կանանցածին լինելոց է արդար։
Գիրք ծննդեան Յիսուսի Քրիստոսի որդւոյ Դաւթի որդւոյ Աբրահամու։
Մինչդեռ նա ընդ ժողովուրդսն խօսէր, ահա մայր նորա եւ եղբարք նորա կային արտաքոյ եւ խնդրէին խօսել ընդ նմա։
Եւ իբրեւ մտին ի տունն, տեսին զմանուկն հանդերձ Մարեմաւ մարբն իւրով, եւ անկեալ երկիր պագանէին նմա. եւ բացեալ զգանձս իւրեանց մատուցին նմա պատարագս՝ ոսկի եւ կնդրուկ եւ զմուռս։
Զի՜նչ գործ գործեաց ընդ իս Տէր յաւուրս յորս հայեցաւ յիս բառնալ զնախատինս իմ ի մարդկանէ։
մտանել յաշխարհագիր Մարեմաւ հանդերձ զոր խօսեալն էր նմա, եւ էր յղի։
Եւ եթէ եղիցի աղջիկ կոյս խօսեցեալ առն, եւ գտանիցէ զնա այր ոք ի քաղաքի եւ ննջեսցէ ընդ նմա.
Վասն որոյ ի մտանել իւրում յաշխարհ՝ ասէ. Զզոհս եւ զպատարագս ոչ կամեցար, բայց մարմին հաստատեցեր ինձ.
Զի այսպիսի իսկ եւ վայել էր մեզ քահանայապետ, սուրբ, անմեղ, անարատ, զատեալ ի մեղաւորաց եւ բարձրացեալ քան զերկինս.