Եւ եմուտ Մովսէս եւ պատմեաց ժողովրդեանն զամենայն պատգամս Աստուծոյ եւ զամենայն իրաւունս. պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն ի մի ձայն եւ ասեն. Զամենայն պատգամս զոր խօսեցաւ Տէր՝ արասցուք եւ լուիցուք՝՝։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած որ արար զքեզ, եւ որ ստեղծ զքեզ յորովայնէ, եւ տակաւին օգնականութիւն գտցես. մի՛ երկնչիր, ծառայ իմ Յակոբ, եւ սիրեցեալդ իմ Իսրայէլ, զոր ընտրեցի.
Լալով ելին, եւ մխիթարութեամբ ածից զնոսա՝ հանգուցանել ի վերայ ջուրց վտակաց ընդ ճանապարհ ուղիղ, եւ մի՛ մոլորեսցին ի նմա. զի եղէ Իսրայելի ի հայր, եւ Եփրեմ անդրանիկ իմ է։
Որդի մարդոյ, բնակիչք աւերակաց երկրին Իսրայելի ասեն. Մի մարդ էր Աբրահամ, եւ կալաւ զերկիրն. եւ արդ մեք բազումք եմք, եւ մեզ տուեալ է երկիրն ի ժառանգութիւն, ո՞չ ժառանգիցեմք զնա։՝՝
Որդի փառաւոր առնէ զհայր, եւ ծառայ երկնչի ի տեառնէ իւրմէ՝՝. իսկ արդ՝ եթէ հայր եմ ես, ո՞ւր է փառքն իմ. եւ եթէ Տէր եմ, ո՞ւր է պատիւն իմ, ասէ Տէր ամենակալ, դուք քահանայք՝՝ որ բամբասէք զանուն իմ. եւ ասէք. Ի՞ւ բամբասեցաք զանուն քո։
Եւ առաքեն առ նա զաշակերտս իւրեանց Հերովդիանոսօքն հանդերձ, եւ ասեն. Վարդապետ, գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ զճանապարհն Աստուծոյ ճշմարտութեամբ ուսուցանես, եւ ոչ է քեզ փոյթ զումեքէ, եւ ոչ հայիս յերեսս մարդոյ։
Եւ նա ասէ. Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ. Աստուած փառաց երեւեցաւ հօր մերում Աբրահամու մինչդեռ ի Միջագետս էր, մինչչեւ բնակեցուցեալ էր զնա՝՝ ի Խառան. եւ ասէ ցնա.