62 Ասէ ցնա Յիսուս. Ոչ ոք արկանէ ձեռն զմաճով եւ հայիցի յետս, եթէ յաջողեալ իցէ արքայութեան Աստուծոյ։
եւ եթող Եղիսէ զեզինսն, եւ ընթացաւ զհետ Եղիայի, եւ ասէ. Համբուրեցից զհայր իմ եւ զմայր իմ, եւ եկից զկնի քո։ Եւ ասէ ցնա. Երթ դարձիր անդրէն, զի՞նչ արարի քեզ։
Եղբարք, ես ոչ համարիմ զանձն իմ թէ հասեալ իցեմ. բայց մի ինչ է՝ զի զառ ի յետոյսն մոռացեալ է, եւ ի յառաջադէմսն նկրտեալ եմ.
Կրեսկէս՝ ի Գալիլեա, Տիտոս՝ ի Դաղմատիա. Ղուկաս միայն է ընդ իս։
Զի արդարն իմ ի հաւատոց կեցցէ. եւ եթէ յերկմիտս ոք իցէ, ոչ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ։