55 կալաւ զձեռանէ նորա, բարբառեցաւ եւ ասէ. Արի, կաց, մանուկ դու։
Եւ պատուէր տայր նոցա յոյժ, զի մի՛ ոք գիտասցէ զայն. եւ ասաց տալ նմա ուտել։
Եւ նորա հանեալ զամենեսին արտաքս,
Եւ դարձաւ ոգի նորա, եւ կանգնեցաւ վաղվաղակի. եւ հրամայեաց տալ նմա ուտել։
Եւ ել մեռեալն ոտիւք կապելովք եւ ձեռօքն երիզապնդօք եւ երեսօքն վարշամակապատօք. եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. Լուծէք զդա եւ թողէք երթալ։