23 Եւ մինչդեռ նաւէին, ի քուն եմուտ. եւ էջ մրրիկ հողմոյ ի ծովակն եւ ուռնոյր, եւ տագնապէին։
հուր եւ կարկուտ, ձիւն եւ սառն, հողմ եւ մրրիկ որ առնէք զբան նորա,
Հաշտեալ եմ ընդ քեզ, տառապեալդ եւ խախտեալ, մինչեւ մխիթարեսցիս՝՝. ահաւասիկ պատրաստեալ եմ կարկեհան զքարինս քո, եւ զհիմունս քո շափիղա։
Եւ եղեւ ի խռնել զնովաւ ժողովրդեանն եւ լսել զբանն Աստուծոյ, եւ ինքն կայր առ ծովակին Գեննեսարեթայ։
Եւ եղեւ ի միում աւուրց ինքն ել ի նաւ եւ աշակերտքն նորա, եւ ասէ ցնոսա. Եկայք, անցցուք յայնկոյս ծովակիս։ Եւ գնացին։
Եւ ելեալ ի նաւ մի Ադրամինտացի, որ երթալոց էր ի կողմանս Ասիացւոց, գնացաք. էր ընդ մեզ եւ Արիստարքոս Մակեդոն Թեսաղոնիկեցի։
ընդէ՞ր եւ մեք ճգնիմք յամենայն ժամ.
Քանզի ոչ եթէ ունիմք քահանայապետ որ չիցէ կարող չարչարակից լինել տկարութեան մերոյ, այլ փորձ է ամենայնիւ ըստ նմանութեան, առանց մեղաց։