18 Տեսէք այսուհետեւ զիարդ լսէքդ. զի ոյր գուցէ՝ տացի նմա, եւ ոյր ոչն գուցէ, եւ զոր կարծէն թէ ունիցի՝ բարձցի ի նմանէ։
Է ճանապարհ որ թուի յաչս մարդկան թէ ուղիղ իցէ, բայց կատարած նոցա երթայ յատակս դժոխոց։
Զի ոյր գուցէ՝ տացի նմա եւ յաւելցի, եւ ոյր ոչն գուցէ՝ եւ զոր ունիցին բարձցի ի նմանէ։
Զի ամենայնի որ ունիցի՝ տացի եւ յաւելցի, եւ որ ոչն ունիցի՝ եւ զոր ունիցին բարձցի ի նմանէ։
Եւ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածին, զի կայցէ ի տեղւոջ ուր չիցէ արժան, (որ ընթեռնուն ի միտ առցէ,) յայնժամ որ ի Հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս.
Ասեմ ձեզ եթէ՝ Ամենայնի որ ունիցի՝ տացի. եւ յայնմանէ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունիցին՝ բարձցի ի նմանէ։
Եւ զարմանային ամենեքեան ի վերայ մեծամեծացն Աստուծոյ։
Ամենայն ուռ որ յիս է եւ ոչ բերէ պտուղ՝ կտրէ զնա. եւ ամենայն որ բերէ պտուղ՝ սրբէ զնա, զի առաւել եւս պտղաբեր լիցի։
Եւ ես իսկ եւ իսկ յղեցի առ քեզ, դու բարւոք արարեր զի եկիր. արդ ամենեքին մեք առաջի Աստուծոյ կամք լսել զամենայն, որ հրամայեալ է քեզ ի Տեառնէ։
Զի սոքա էին ազնուագոյնք քան որ ի Թեսաղոնիկն էին. որք ընկալան զբանն ամենայն յօժարութեամբ, հանապազ քննէին զԳիրս եթէ իցէ՞ այս այսպէս։
Զայս ասեմ շնորհօքն Աստուծոյ որ տուեալ են ինձ, ամենայնի որ է ի ձեզ, մի՛ առաւել ինչ խորհել քան զարժանն խորհելոյ, այլ խորհել ի զգաստանալ իւրաքանչիւր՝ որպէս եւ բաժանեաց Աստուած չափ հաւատոց։
Իսկ եթէ ոք համարիցի մարգարէ լինել, կամ հոգեւոր, գիտասցէ զոր գրեցիդ առ ձեզ թէ Տեառն պատուիրանք են։
Մի՛ ոք զանձն խաբեսցէ. եթէ ոք կամիցի ի ձէնջ իմաստուն լինել յաշխարհիս յայսմիկ, յիմար լիցի, զի եղիցի իմաստուն։
Եթէ ոք կամիցի գիտել ինչ, չեւ եւս գիտաց որպէս արժան է գիտել։
Թէպէտ եւ ես իսկ զնոյն վստահութիւն ունիմ եւ ի մարմնի. եթէ ոք համարիցի այլազգ վստահ՝՝ լինել ի մարմին, առաւել եւս ես.
Վասն այնորիկ պարտ է մեզ առաւել եւս ունկնդիր լինել բանիցն ասացելոց, զի մի՛ երբեք նուազեսցուք։