46 Զի՞ կոչէք զիս Տէր, Տէր, եւ զոր ասեմն ոչ առնէք։
Որդի փառաւոր առնէ զհայր, եւ ծառայ երկնչի ի տեառնէ իւրմէ՝՝. իսկ արդ՝ եթէ հայր եմ ես, ո՞ւր է փառքն իմ. եւ եթէ Տէր եմ, ո՞ւր է պատիւն իմ, ասէ Տէր ամենակալ, դուք քահանայք՝՝ որ բամբասէք զանուն իմ. եւ ասէք. Ի՞ւ բամբասեցաք զանուն քո։
Յետոյ գան եւ այլ կուսանքն եւ ասեն. Տէր, տէր, բաց մեզ։
Մատուցեալ եւ որոյ զմի քանքարն առեալ էր, եւ ասէ. Տէր, գիտէի զի այր մի խիստ ես, հնձես զոր ոչ սերմանեցեր, եւ ժողովես ուստի ոչ սփռեցեր.
Յայնժամ պատասխանի տացեն եւ նոքա եւ ասասցեն. Տէր, ե՞րբ տեսաք զքեզ քաղցեալ կամ ծարաւի կամ օտար կամ մերկ կամ հիւանդ կամ ի բանտի, եւ ոչ պաշտեցաք զքեզ։
Մի՛ խաբիք, Աստուած ոչ արհամարհի։
Լինիջիք առնելիք բանին, եւ մի՛ լսելիք միայն համարեսջիք յանձինս։