Եւ եղեւ ի թաղել նոցա զայր մի, եւ ահա տեսին զմեկնակազէնսն եւ ընկեցին զայրն ի գերեզմանն Եղիսէի. եւ գնաց եւ մերձեցաւ յոսկերսն Եղիսէի եւ կենդանացաւ, եւ կանգնեցաւ ի վերայ ոտից իւրոց։
Եւ ուր եւ մտանէր ի գեղս կամ ի քաղաքս կամ յագարակս, ի հրապարակս դնէին զախտաժէտս, եւ աղաչէին զնա զի գոնէ ի քղանցս հանդերձից նորա մերձենայցեն. եւ որ միանգամ մերձեցանն՝ փրկեցան։
Եւ եղեւ ի միում աւուրց եւ ինքն ուսուցանէր, եւ փարիսեցիքն եւ օրինացն վարդապետք նստէին, որ ժողովեալ էին յամենայն քաղաքաց Գալիլեացւոց եւ Հրէաստանի եւ Երուսաղեմի. եւ զօրութիւն Տեառն էր ի բժշկել զնոսա։