Մատուցեալ զարթուցին զնա եւ ասեն. Վարդապետ, վարդապետ, կորնչիմք աւասիկ։ Եւ նա յարուցեալ սաստեաց հողմոյն եւ խռովութեան ջրոցն, եւ հանդարտեցին, եւ եղեւ խաղաղութիւն։
Վասն այսորիկ ուրախ լիցին երկինք՝՝ եւ ամենայն որ բնակեալ են ի նմա. վա՜յ երկրի եւ ծովու զի անկաւ Բանսարկուն առ ձեզ, որ ունի զցասումն բազում, եւ կացցէ առ սակաւ մի ժամանակս՝՝։