50 Եհան զնոսա մինչեւ ի Բեթանիա, եւ ամբարձեալ զձեռս իւր՝ օրհնեաց զնոսա։
Եւ արա ինձ խորտիկս որպէս եւ ես սիրեմ, եւ բեր մատո ինձ զի կերայց. եւ օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ մինչչեւ մեռեալ իցեմ։
Ասէ Յովսէփ ցհայրն իւր. Որդիք իմ են զոր ետ ինձ Աստուած աստ։ Եւ ասէ Յակոբ. Մատո առ իս զդոսա, զի օրհնեցից զդոսա։
Ամենեքեան սոքա որդիք Յակոբայ՝ ազգք՝՝ երկոտասան. եւ այս է զոր խօսեցաւ ընդ նոսա հայրն իւրեանց, եւ օրհնեաց զնոսա. իւրաքանչիւր ըստ օրհնութեան իւրում օրհնեաց զնոսա։
Եւ ամբարձեալ Ահարոնի զձեռս իւր ի վերայ ժողովրդեանն՝ եւ օրհնեաց զնոսա. եւ էջ արար զվասն մեղացն եւ զողջակէզսն եւ զփրկութեանն։
Եւ թողեալ զնոսա ել արտաքոյ քաղաքին ի Բեթանիա, եւ անդ ագաւ։
Եւ առեալ զնոսա ի գիրկս՝ ձեռն եդ ի վերայ եւ օրհնեաց զնոսա։
Եւ յորժամ մերձ եղեն յԵրուսաղէմ, ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա, մօտ ի լեառն Ձիթենեաց, առաքէ երկուս յաշակերտաց անտի,
Եւ եղեւ յօրհնելն նորա զնոսա, մեկնեցաւ ի նոցանէ եւ վերանայր յերկինս։
Ապա դարձան յԵրուսաղէմ յանուանեալ լեռնէն Ձիթենեաց, որ է մերձ յԵրուսաղէմ ըստ շաբաթուն ճանապարհի։
Եւ զայս իբրեւ ասաց, մինչդեռ հայէին նոքա, վերացաւ. եւ ամպն կալաւ զնա յաչաց նոցա։
Կամիմ զի արք կայցեն յաղօթս յամենայն տեղիս, բառնայցեն զսուրբ ձեռս ի վեր առանց բարկութեան եւ երկմտութեան։
Եւ օրհնեաց զնոսա Յեսու եւ արձակեաց զնոսա, եւ գնացին ի տունս իւրեանց։