Եւ ասացի. Ոչ անուանեցից զանուն Տեառն՝՝, եւ ոչ եւս խօսեցայց յանուն նորա։ Եւ եղեւ ի սրտի իմում իբրեւ զհուր վառեալ, բորբոքեալ ընդ ոսկերս իմ. եւ լքայ յամենայն կողմանց,՝՝ եւ ոչ կարեմ հանդարտել։
Ժամ եդեալ նմա օր մի, եկին ի վանսն առ նա բազումք, որոց պատմէր վկայութեամբ զարքայութիւն Աստուծոյ. եւ հաւանեցուցանէր զնոսա վասն Յիսուսի յօրինացն Մովսիսի եւ ի մարգարէից յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ։
Զի կենդանի է բանն Աստուծոյ եւ ազդող եւ հատու քան զամենայն սուր երկսայրի, եւ անցանէ մինչեւ ցորոշումն շնչոյ եւ ոգւոյ եւ յօդից, եւ ուղղոյ, եւ քննիչ է մտաց եւ խորհրդոց սրտից.