Ել Ղովտ եւ խօսեցաւ ընդ փեսայս իւր որ առնլոց էին զդստերս նորա, եւ ասէ. Արիք եւ ելէք ի տեղւոջէ աստի յայսմանէ, զի սատակէ Տէր զքաղաքս։ Եւ թուէր ծաղր առնել յաչս փեսայից իւրոց։
Եւ պատասխանի ետ սպառազէնն յորոյ արքայ յենոյր ի ձեռն նորա՝ Եղիսէի եւ ասէ. Եթէ սահանս յերկինս արասցէ Տէր, միթէ լինիցի՞ բանդ այդ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Ահա տեսցես աչօք քովք, եւ անտի մի՛ կերիցես։
Յետոյ մինչդեռ բազմեալ էին մետասանքն, երեւեցաւ նոցա եւ թշնամանեաց զանհաւատութիւն նոցա եւ զխստասրտութիւն. զի որ երեւեցաւ նոցա յարուցեալ ի մեռելոց, եւ նոքա ոչ հաւատացին՝՝։