Զմեղս իմ ցուցից քեզ, եւ զանօրէնութիւնս իմ ոչ ծածկեցից ի քէն. ասացի թէ՝ Պատմեցից ինձէն զմեղս իմ՝՝, եւ դու թողցես զամենայն ամպարշտութիւնս մեղաց իմոց։ Հանգիստ։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։