57 Իսկ Պետրոս ուրացաւ եւ ասէ. Ոչ գիտեմ զնա, կին դու։
եւ որ ուրասցի զիս առաջի մարդկան, ուրացայց եւ ես զնա առաջի Հօր իմոյ որ յերկինսն է։
Նա ուրացաւ առաջի ամենեցուն եւ ասէ թէ՝ Ոչ գիտեմ զինչ խօսիսդ։
Եւ որ ուրասցի զիս առաջի մարդկան՝ ուրացեալ լիցի առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ։
Ետես զնա աղախին ոմն զի նստէր առ լոյսն, հայեցաւ ընդ նա եւ ասէ. Եւ սա ընդ նոսա էր որ ընդ նմայն էին։
Եւ յետ սակաւ միոյ այլ ոմն ետես զնա եւ ասէ. Եւ դու ի նոցանէ ես։ Եւ Պետրոս ասէ. Այր դու, չեմ ի նոցանէ։
Եւ Սիմովն Պետրոս կայր անդ եւ ջեռնոյր. ասեն ցնա. Միթէ եւ դո՞ւ յաշակերտաց անտի նորա իցես։ Նա ուրացաւ եւ ասէ թէ՝ Չեմ։
Դարձեալ ուրացաւ Պետրոս, եւ վաղվաղակի հաւ խօսեցաւ։
Արդ ապաշաւեցէք եւ դարձարուք ի ջնջել զմեղս ձեր.
Ապա եթէ խոստովան լինիցիմք զմեղս մեր, հաւատարիմ է նա եւ արդար առ ի թողուլ մեզ զմեղս մեր, եւ սրբել զմեզ յամենայն անիրաւութենէ։