49 Իբրեւ տեսին որ զնովաւն էին որ ինչ եղեւն, ասեն ցնա. Տէր, հարցո՞ւք զնոսա սրով։
Եւ նոքա ասեն. Տէր, ահաւասիկ են աստ երկու սուրք։ Եւ նա ասէ ցնոսա. Բաւական են։
Ասէ ցնա Յիսուս. Յուդա, համբուրելո՞վ մատնես զՈրդի մարդոյ։
Եւ եհար մի ոմն ի նոցանէ զքահանայապետին ծառայ, եւ ի բաց եհան զաջոյ ունկն նորա։