Եւ առաքեն առ նա զաշակերտս իւրեանց Հերովդիանոսօքն հանդերձ, եւ ասեն. Վարդապետ, գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ զճանապարհն Աստուծոյ ճշմարտութեամբ ուսուցանես, եւ ոչ է քեզ փոյթ զումեքէ, եւ ոչ հայիս յերեսս մարդոյ։
Եւ նոքա եկեալ հարցանէին զնա նենգութեամբ եւ՝՝ ասէին. Վարդապետ, գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ ոչինչ փոյթ է քեզ զումեքէ. զի ոչ հայիս յերեսս մարդկան, այլ ճշմարտութեամբ զճանապարհն Աստուծոյ ուսուցանես. արդ ասա մեզ,՝՝ արժա՞ն է հարկ տալ կայսեր եթէ ոչ. տացո՞ւք, թէ ոչ տացուք։
Եւ ապա սպասեցին, եւ առաքեցին դաւաճանս կեղծաւորեալս զանձինս առ արդարս ունել, զի ըմբռնեսցեն զնա բանիւք, առ ի մատնել զնա պետութեան եւ իշխանութեան դատաւորին։
Սա եկն առ նա գիշերի եւ ասէ ցնա. Ռաբբի, գիտեմք եթէ յԱստուծոյ եկեալ ես վարդապետ. զի ոչ ոք կարէ զայդ նշանս առնել զոր դուդ առնես, եթէ ոչ Աստուած իցէ ընդ նմա։