14 Իբրեւ տեսին զնա մշակքն, խորհեցան ընդ միմեանս եւ ասեն. Սա է ժառանգն, սպանցուք զսա, զի մեր լինիցի ժառանգութիւնն։
խնդրեա յինէն եւ տաց քեզ զհեթանոսս ի ժառանգութիւն, եւ իշխանութիւն քեզ զամենայն ծագս երկրի։
Նոքա խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Հաց ոչ բարձաք։
Մկրտութիւնն Յովհաննու ուստի՞ էր, յերկնի՞ց թէ ի մարդկանէ։ Եւ նոքա խորհէին ընդ միմեանս՝՝ եւ ասէին.
Իբրեւ մերձեցաւ ժամանակ պտղոյ, առաքեաց զծառայս իւր առ մշակսն՝ առնուլ զպտուղս նորա։
Եւ ուսուցանէր զնոսա հանապազ ի տաճարին. իսկ քահանայապետքն եւ դպիրք եւ գլխաւորք ժողովրդեանն խնդրէին զնա կորուսանել,
Ասէ տէր այգւոյն. Զի՞նչ արարից. առաքեցից զորդի իմ սիրելի, թերեւս ի սմանէ պատկառեսցեն։
Եւ հանին զնա արտաքս քան զայգին եւ սպանին. արդ զի՞նչ արասցէ ընդ նոսա տէր այգւոյն.
Եւ խնդրէին դպիրքն եւ քահանայապետք արկանել ի նա ձեռս ի նմին ժամու, եւ երկեան ի ժողովրդենէն, զի գիտացին թէ առ նոսա ասաց զառակն զայն։
Եւ նոքա խորհեցան ի միտս իւրեանց եւ ասեն.
եւ խնդրէին քահանայապետքն եւ դպիրք թէ ո՛րպէս սպանանիցեն զնա, բայց երկնչէին ի ժողովրդենէ անտի։
զնա, նկատեալ խորհրդով եւ կանխագիտութեամբն Աստուծոյ մատնեալ, ի ձեռս՝՝ անօրինաց բեւեռեալ ի փայտի սպանէք.
Եւ զԱռաջնորդ կենացն սպանէք, զոր Աստուած յարոյց ի մեռելոց, որում մեք իսկ վկայ եմք։
Եւ եթէ որդիք, ապա եւ ժառանգք. ժառանգք Աստուծոյ, եւ ժառանգակիցք Քրիստոսի. եթէ չարչարանացն կցորդ լինիմք, եւ փառացն հաղորդ լինելոց եմք։
ի վախճան աւուրցս այսոցիկ խօսեցաւ ընդ մեզ Որդւովն զոր եդ ժառանգ ամենայնի, որով եւ զյաւիտեանսն արար.