36 Եւ անդ էր Աննա մարգարէ դուստր Փանուելի յազգէ Ասերայ. սա ինքն անցեալ էր զաւուրբք բազմօք՝ կեցեալ ընդ առն ամս եւթն ի կուսութենէ իւրմէ։
Եւ ասէ Լիա. Երանելի եմ ես, զի երանեսցեն զիս կանայք։ Եւ կոչեաց զանուն նորա Ասեր, մեծութիւն։
Եւ գնաց Քեղկիա քահանայ եւ Աքիկամ եւ Աքոբովր եւ Սափան եւ Յասայիա՝ առ Ողդա մարգարէ՝ կին Սեղղովմայ որդւոյ Թեկուայ, որդւոյ Արասայ պատմուճակի. եւ նա բնակէր յԵրուսաղէմ ի Մասենա. եւ խօսեցան ընդ նմա։
Եւ երթիցես ի գերեզման իբրեւ զցորեան հասեալ՝ ի ժամանակի հնձեալ, կամ՝՝ իբրեւ զշեղջ կալոյ ի ժամանակի ամփոփեալ։
Եւ առ Մարիամ մարգարէ քոյրն Ահարոնի զթմբուկն ի ձեռն իւր, եւ ելին ամենայն կանայք զհետ նորա թմբկօք եւ պարուք։
Եւ դու, որդի մարդոյ, հաստատեա զերեսս քո ի վերայ դստերաց ժողովրդեան քո, որ մարգարէանային ի սրտից իւրեանց. մարգարեաց ի վերայ նոցա,
Եւ ընդ քո իսկ անձն անցցէ սուր, զի յայտնեսցին ի բազում սրտից խորհուրդք։
Եւ սա ի նմին ժամու յարուցեալ գոհանայր զՏեառնէ, եւ խօսէր զնմանէ ընդ ամենեսին որ ակն ունէին փրկութեանն Երուսաղեմի՝՝։
Եւ ի վերայ ծառայից իմոց եւ ի վերայ աղախնանց իմոց յաւուրսն յայնոսիկ հեղից յՈգւոյ իմմէ, եւ մարգարէասցին։
Նորա էին դստերք չորք կոյսք՝ մարգարէք։
Եւ ամենայն կին յորժամ յաղօթս կայցէ կամ մարգարէանայցէ բացաւ գլխով, յամօթ առնէ զգլուխն իւր, զի այնպէս համարէ թէ գերծեալ իցէ։
Այլ վասն հոգեւորացն, եղբարք, ոչ կամիմ եթէ տգէտք իցէք։
Պարտ է եպիսկոպոսին անարատ լինել, միոյ կնոջ այր, հեզ, ցած, պարկեշտ, հիւրասէր, ուսուցիչ.
Այրի ընդ այրիս անուանեսցի որ չիցէ պակաս ի վաթսնամենից, միոյ առն կին լիեալ,
Եւ ել վիճակն հինգերորդ ցեղի որդւոցն Ասերայ ըստ տոհմից իւրեանց։
յազգէն Ասերայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Նեփթաղիմայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Մանասէի՝ երկոտասան հազար կնքեալ,
Եւ Դեբովրա կին մարգարէ, կին Լաբիդովթայ, նա դատէր զԻսրայէլ ի ժամանակին յայնմիկ։
Եւ էին նորա երկու կանայք. անուն միումն Աննա, եւ անուն երկրորդին՝ Փեննանա. եւ էին Փեննանայի որդիք եւ Աննայի ոչ գոյր որդի։