27 Բայց զթշնամիսն իմ զայնոսիկ որ ոչն կամէին զիս թագաւորել ի վերայ նոցա, ածէք այսր, եւ սպանէք առաջի իմ։
Եւ աշխատեսցի ի նոսա այր, եւ զամենայն երկաթ եւ զփայտ նիզակի հրով այրեսցէ, եւ բորբոքեսցին ամօթով իւրեանց։՝՝
Հովուեսցես՝՝ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ. որպէս զանօթ բրտի փշրեսցես զնոսա։
Եւ տեսջիք եւ խնդասցեն սիրտք ձեր, եւ ոսկերք ձեր իբրեւ զդալարի զուարճասցին. եւ ծանիցի ձեռն Տեառն երկիւղածաց իւրոց, եւ սպառնասցի անհաւատիցն։
Ձայն բարբառոյ ի քաղաքէ, ձայն ի տաճարէ, ձայն Տեառն որ հատուցանէ զհատուցումն հակառակորդաց։
Աստուած նախանձոտ եւ վրէժխնդիր Տէր. վրէժխնդիր է Տէր բարկութեամբ, եւ խնդրէ Տէր վրէժ ի հակառակորդաց իւրոց, եւ բառնայ ինքն զթշնամիս իւր՝՝։
Եւ հեղեղաւ ճանապարհաց արասցէ վախճան յարուցելոց ի վերայ՝՝, եւ զթշնամիս նորա խաւար հալածեսցէ։
Իսկ թագաւորն իբրեւ լուաւ, բարկացաւ, եւ առաքեաց զզօրս իւր եւ սատակեաց զսպանողսն զայնոսիկ, եւ զքաղաքն նոցա այրեաց։
Եւ քաղաքացիքն նորա ատէին զնա, առաքեցին հրեշտակս զկնի նորա, եւ ասեն թէ՝ Ոչ կամիմք թագաւորել դմա ի վերայ մեր։
ո՞չ ապաքէն գայցէ եւ կորուսանիցէ զմշակսն զայնոսիկ եւ տացէ զայգին այլոց։ Իբրեւ լուան՝ ասեն. Քաւ, մի՛ լիցի։
Զի աւուրք վրէժխնդրութեան են այնոքիկ առ ի կատարելոյ ամենայն գրելոց։
Եւ անկցին ի սուր սուսերի, եւ գերեսցին յամենայն հեթանոսս. եւ Երուսաղէմ եղիցի կոխան ազգաց, մինչեւ կատարեսցին ժամանակք հեթանոսաց։
եւ այսուհետեւ ակն ունի, մինչեւ դիցին թշնամիք իւր ի ներքոյ ոտից իւրոց։
Եւ ասէ ժողովուրդն ցՍամուէլ. Ո՞վ է որ ասացն թէ մի՛ թագաւորեսցէ մեզ Սաւուղ. տուր ի ձեռս զարսն եւ սպանցուք զնոսա։