35 Եւ եղեւ ի մօտելն նորա յԵրիքով, կոյր ոմն նստէր առ ճանապարհաւն մուրացիկ։
Ահա ել սերմանահան սերմանել. եւ ի սերմանելն իւրում՝ էր որ անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն երկնից եւ եկեր զնա՝՝։
Իբրեւ լուաւ զանցանել ժողովրդեանն, հարցանէր թէ՝ Զի՞նչ իցէ այն։
Եւ մտեալ շրջէր ընդ Երիքով։
Իսկ դրացիքն եւ որոց տեսեալն էր զնա յառաջագոյն թէ մուրացիկ էր՝ ասէին. Ո՞չ սա էր որ նստէրն եւ մուրանայր։ Կէսքն ասէին. Նա է։
Եւ էր այր մի կաղ յորովայնէ մօր իւրոյ զոր բարձեալ դնէին հանապազ առ դրան տաճարին, որ կոչէր Գեղեցիկ, խնդրել ողորմութիւն յայնցանէ որ մտանէին ի տաճարն։
Կանգնէ յերկրէ զտնանկն, եւ յարուցանէ զաղքատն յաղբեւաց, նստուցանել զնոսա ընդ զօրաւորս ժողովրդեան. եւ աթոռ փառաց ժառանգեցուցանէ նոցա։