ահա են ի բանս աղօթից նորա, եւ յորս լուաւն նմա՝՝, եւ ամենայն մեղք նորա եւ ապստամբութիւն նորա, եւ տեղիքն զորս շինեաց զբարձաւանդակսն եւ արար անդ անտառս եւ դրօշեալս յառաջ քան զդառնալն իւրում, ահա գրեալ են ի բանս տեսանողացն։
եւ ասեմ. Աստուած իմ եւ Տէր, ամաչեմք եւ զարհուրիմք ի քէն. բարձրացո, Տէր Աստուած իմ,՝՝ զերեսս իմ առ քեզ. վասն զի անօրէնութիւնք մեր բազմացան ի վերայ գլխոց մերոց, եւ մեղք մեր մեծացան եւ բարձրացան մինչեւ յերկինս։
Եւ տեսանէր ամենայն ժողովուրդն զսիւն ամպոյն որ կայր առ դուրս խորանին. եւ կային ամենայն ժողովուրդն յոտն, եւ երկիր պագանէին իւրաքանչիւր առ դուրս խորանի իւրոյ։
Եւ եկայք խօսեսցուք ընդ միմեանս, ասէ Տէր. եւ եթէ իցեն մեղք ձեր իբրեւ զձանձախարիթ՝ իբրեւ զձիւն սպիտակ արարից. եւ եթէ իցեն իբրեւ զորդան կարմիր՝ իբրեւ զասր սուրբ արարից։
Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
Եւ յորժամ յաղօթս կայցես, մի՛ լինիցիս որպէս կեղծաւորքն, զի սիրեն ի ժողովուրդս եւ յանկիւնս հրապարակաց կալ յաղօթս, որպէս զի երեւեսցին մարդկան. ամէն ասեմ ձեզ. Այն իսկ են վարձք նոցա։
Արդ նոյն իսկ որ ըստ Աստուծոյն տրտմեցարուք, ո՛րչափ ինչ փոյթ գործեաց ի ձեզ, կամ աղերս, կամ սաստ, կամ երկեւղ, կամ անձուկ, կամ նախանձ, կամ վրէժխնդրութիւն. քանզի յամենայնի ընծայեցուցէք զանձինս ձեր սուրբս լինել յիրիդ յայդմիկ։