Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
եւ մտին եւ ժառանգեցին զնա. եւ ոչ լուան ձայնի քում, եւ ըստ հրամանաց քոց ոչ գնացին, ըստ ամենայնի զոր պատուիրեցեր նոցա առնել, եւ ոչ արարին. եւ արարին պատահել իւրեանց ամենայն չարեացս այսոցիկ։