Այս է որ չարն է յամենայնի՝ որ արարեալն է ընդ արեգակամբ, զի պատահար է յամենայնի. քանզի սիրտ որդւոց մարդկան լի եղեւ չարութեամբ, եւ զբաղումն ի սիրտս նոցա ի կենդանութեան իւրեանց, եւ զկնի նոցա՝՝ առ մեռեալսն։
Յիշեաց Երուսաղէմ զօր տառապանաց եւ զօր անջատման իւրոյ. թախծեցաւ ընդ ամենայն՝՝ ցանկալի ինչս որ ստացեալ էր ի սկզբանէ, յանկանել ժողովրդեանն ի ձեռս թշնամեացն, եւ ոչ ոք էր որ օգնէր նմա. տեսին ատելիք նորա, ոտն հարին՝՝ եւ ծիծաղեցան ի վերայ գերութեան նորա։
Եւ ընթասցի զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ մի՛ հասցէ նոցա. խնդրեսցէ զնոսա, եւ մի՛ գտցէ զնոսա. եւ ասասցէ. Երթայց եւ դարձայց առ այրն իմ առաջին, զի յայնժամ բարի էր ինձ քան արդ։
Եւ Պետրոս իբրեւ ի միտս եղեւ, ասէ. Արդ գիտեմ ճշմարիտ եթէ առաքեաց Տէր զհրեշտակ իւր, եւ փրկեաց զիս ի ձեռաց Հերովդի եւ յամենայն ակնկալութենէ ժողովրդեանն Հրէից։