12 ասէ կրտսերն ի նոցանէ ցհայրն. Հայր, տուր ինձ բաժին, որ անկանի յընչիցդ։ Եւ նա բաժանեաց նոցա զկեանսն։
Որոտաց Տէր յերկնից, եւ Բարձրեալն ետ զձայն իւր ի կարկուտ եւ ի կայծակունս հուր։
Քանզի ամենեքին յաւելորդաց իւրեանց արկին, այլ նա ի չքաւորութենէ իւրմէ՝ զամենայն ինչ զոր ունէր արկ գոյիւ չափ զկեանս իւր։
Եւ ասէ. Առն միոջ էին երկու որդիք.
Եւ յետ ոչ բազում աւուրց ժողովեալ զամենայն կրտսեր որդւոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։
Յորժամ եկն որդիդ քո այդ որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ։