46 եկեսցէ տէր ծառային այնորիկ յաւուր յորում ակն ոչ ունիցի, եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ. ընդ մէջ կտրեսցէ զնա, եւ զմասն նորա ընդ անհաւատս դիցէ։
Այս բաժին է մարդոյ ամպարշտի առ ի Տեառնէ, եւ այս ստացուածք ընչից նորա յԱյցելուէն՝՝։
ոյք ասացին. Զլեզուս մեր մեծս արասցուք, շրթունք մեր առ մեզ են, եւ արդ մեր ո՞վ է տէր։
Չարչարեցայ եւ խոնարհ եղէ մինչեւ յոյժ, մռնչէի առ հեծութեան սրտի իմոյ։
գայցէ տէր ծառային այնորիկ յաւուր յորում ոչ ակն ունիցի, եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ.
եւ կտրեսցէ զնա ընդ մէջ, եւ զբաժին նորա ընդ կեղծաւորս դիցէ. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։
Եւ դուք եղերուք պատրաստք, զի յորում ժամու ոչ կարծիցէք, գայ Որդի մարդոյ։
Ապա թէ ասիցէ ծառայն այն ի սրտի իւրում. Յամէ տէր իմ ի գալ. եւ սկսանիցի հարկանել զծառայսն եւ զաղախնայսն, ուտել եւ ըմպել եւ արբենալ,
Եւ ծառայ որ գիտիցէ զկամս տեառն իւրոյ եւ ոչ պատրաստիցէ՝՝ ըստ կամաց նորա՝ արբցէ գան բազում։
Ահա գամ իբրեւ զգող, երանի որ իցեն արթունք, եւ պահեսցեն զհանդերձս իւրեանց. զի մի՛ մերկ շրջեսցին, եւ երեւեսցին ամօթանք իւրեանց.)