20 Ասէ ցնա Աստուած. Անմիտ, յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն ո՞ւմ լինիցի։
Եւ զի՞նչ է յոյս ամպարշտի, զի յեցեալ կայցէ. վստահացեալ ի Տէր թերեւս ապրիցէ՞,՝՝
Բազում արարեր դու, Տէր Աստուած իմ, զսքանչելիս քո, եւ խորհրդոց քոց ոչ ոք է որ նմանի քեզ. պատմեցի եւ խօսեցայ՝ եւ բազում եղեն՝՝ քան զթիւ։
Իմ է ամենայն գազան անտառի, երէ լերանց եւ ամենայն անասուն՝՝։
Մի՛ մատներ գազանաց զանձն որ խոստովան առնի առ քեզ՝՝, եւ զանձինս տնանկաց քոց մի՛ մոռանար ի սպառ։
Ոչ օգնեսցեն գանձք անօրինաց, այլ արդարութիւն փրկէ ի մահուանէ։
Ոչ օգնեսցեն ինչք յաւուր բարկութեան, այլ արդարութիւն փրկէ ի մահուանէ։ Մեռաւ արդար՝ եւ եթող զղջումն յոյժ. յանդուգն եւ ոտնհարութեամբ լինի կորուստ ամպարշտաց։՝՝
Են՝ որ մեծացուցանեն զանձինս՝ եւ ոչ ինչ ունին, եւ են՝ որ խոնարհեցուցանեն զանձինս՝ եւ լի են մեծութեամբ բազմաւ։
Մի՛ պարծիր առ վաղիւն, զի ոչ գիտես զի՛նչ ծնանիցի քեզ վաղիւն։
Որ լնու զտուն իւր ի տոկոսեաց եւ ի վաշխից՝ ժողովէ այնմիկ որ ողորմի աղքատաց։
Եկայք առցուք գինի, եւ գինեհարեսցուք արբեցութեամբ, եւ եղիցի այնպիսի օրն մեզ զոհ՝՝ մեծ առաւել յոյժ։
Ձայն արար կաքաւ, ժողովեաց զոր ոչ իւր ծնեալ,՝՝ որ ժողովէ զմեծութիւն առանց իրաւանց, ի կէս աւուրց իւրոց թողցէ զնա, եւ ի վախճանի իւրում եղիցի անզգամ։
Իցէ՞ թէ արշաւիցեն երիվարք ընդ վէմս, կամ հանդարտիցեն ի մէջ մատակաց՝՝. զի խոտորեցէք զիրաւունս ի ցասումն եւ զպտուղ արդարութեան ի դառնութիւն,
Զի մինչեւ ի հիմն իւրեանց խոպանասցին. իբրեւ զգեղձ պատեալ կերիցի, եւ՝՝ իբրեւ զեղէգն լի երաշտութեամբ։
Անմիտք, ո՞չ ապաքէն որ զարտաքինն արար՝ եւ զներքինն նոյն արար։
Յորժամ ասիցեն թէ խաղաղութիւն եւ շինութիւն է, յայնժամ յանկարծակի հասցէ նոցա սատակումն, որպէս երկն յղւոյ, եւ մի՛ ապրեսցեն։
Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի՝ պատուէր տաջիր մի՛ հպարտանալ եւ մի՛ յուսալ ի մեծութիւն սնոտի, այլ յԱստուած որ տայ մեզ զամենայն առատապէս ի վայելել,
Զի ոչ բերաք ինչ յաշխարհս, եւ ոչ՝՝ տանել ինչ կարասցուք։
որք ոչ գիտէք զվաղիւն.