Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Եւ նոքա արարին ուրախութիւն եւ ցնծութիւն. սպանանէին զուարակս եւ զենուին ոչխարս. զի կերիցեն միս եւ արբցեն գինի. եւ ասասցեն. Կերիցուք եւ արբցուք՝ քանզի վաղիւ մեռանիմք։
Եւ իջոյց զնա անդր. եւ ահա նոքա ցրուեալ էին ընդ երեսս ամենայն երկրին, ուտէին եւ ըմպէին եւ տօնէին ամենայն աւարօքն մեծամեծօք, զոր առին յերկրէն այլազգեաց եւ յերկրէն Յուդայ։