Եւ յելանելն իւրեանց յարտաքին սրահն՝՝ առ ժողովուրդն՝ մերկասցին զպատմուճանս իւրեանց որով պաշտիցենն. եւ դիցեն զնոսա ի սենեակն սրբութեանց, եւ զգեցցին այլ պատմուճանս. եւ մի՛ սրբեսցեն զժողովուրդն պատմուճանօք իւրեանց։
Եւ յամենայնի յորոյ վերայ անկանիցի ի մեռելոյ նոցա՝ պիղծ լիցի. յամենայն փայտեղէն անօթոյ կամ ի հանդերձէ կամ ի մաշկէ կամ ի քրձէ, ամենայն անօթ յորում գործ ինչ գործիցի ի նմա, ի ջուր թացցի եւ պիղծ լիցի մինչեւ ցերեկոյ, եւ ապա սուրբ լինիցի։
Եթէ առնուցու մարդ միս սուրբ ի դրօշակ հանդերձի իւրոյ, եւ մերձեսցի ձորձք իւր՝՝ ի հաց կամ ի թան կամ ի գինի կամ յեւղ, կամ յամենայն կերակուրս, իցէ՞ թէ սրբեսցի։ Պատասխանի ետուն քահանայքն եւ ասեն. Ոչ։
Արդ նոյն իսկ որ ըստ Աստուծոյն տրտմեցարուք, ո՛րչափ ինչ փոյթ գործեաց ի ձեզ, կամ աղերս, կամ սաստ, կամ երկեւղ, կամ անձուկ, կամ նախանձ, կամ վրէժխնդրութիւն. քանզի յամենայնի ընծայեցուցէք զանձինս ձեր սուրբս լինել յիրիդ յայդմիկ։