19 եւ եթէ խեղեսցէ ոք զընկեր իւր, որպէս արարն՝ նոյնպէս արասցի նմա.
Ապա եթէ կերպարանեալ իցէ՝՝, տացէ անձն ընդ անձին,
ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատաման, ձեռն ընդ ձեռին, ոտն ընդ ոտին,
խարան ընդ խարանի, վէր ընդ վիրի, հարուած ընդ հարուածոյ։
Եւ որ հարկանէ զանասուն՝ անձն ընդ անձին տուժեսցի.
բեկումն ընդ բեկման, ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատաման. որպէս առնիցէ ոք զխեղութիւն, նոյնպէս հատուսցի նմա։
Լուարուք զի ասացաւ. Ակն ընդ ական եւ ատամն ընդ ատաման։
զի որով դատաստանաւ դատիք՝ դատելոց էք. եւ որով չափով չափէք՝ չափեսցի ձեզ։
Մի՛ խնայեսցէ ակն քո ի նա. անձն ընդ անձին, ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատաման, ձեռն ընդ ձեռին, ոտն ընդ ոտին։
Եւ ասէ Ադոնիբեզեկ. Եւթանասուն թագաւորք ծայրակտուրք ձեռօք եւ ոտիւք էին, որ քաղէին զփշրանս ի ներքոյ սեղանոյ իմոյ. արդ որպէս արարի, նոյնպէս հատոյց ինձ Աստուած։ Եւ ածին զնա յԵրուսաղէմ, եւ անդ մեռաւ։