17 Եւ մարդ որ հարկանիցէ զամենայն անձն մարդոյ եւ մեռանիցի՝ մահու մեռցի եւ նա։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Մեղայ Տեառն։ Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Եւ Տէր անցոյց զքեւ զմեղս քո եւ մի՛ մեռցիս։
Եւ արկին ձեռն ի նա, մտին ընդ ճանապարհ մտից երիվարաց տանն արքայի, եւ մեռաւ անդ։
Մի՛ սպանաներ։
Եւ որ հարկանիցէ զմարդ եւ մեռանիցի, մահու մեռցի եւ նա։՝՝
Եւ եթէ երկաթեղէն անօթով ոք հարկանիցէ եւ սպանանիցէ զնա, սպանօղ է. մահու մեռցի սպանօղն։
Անիծեալ՝ որ հարկանիցէ զընկեր իւր նենգութեամբ. եւ ասասցէ ամենայն ժողովուրդն. Եղիցի։
Մի՛ սպանանիցես։