Եւ ունիցի զայն Ահարոն եւ որդիք նորա, յորժամ մտանիցեն ի խորանն վկայութեան, կամ յորժամ մերձենայցեն ի սեղանն սրբութեան պաշտել, եւ մի՛ ածիցեն ի վերայ իւրեանց մեղս, զի մի՛ մեռանիցին. օրէն յաւիտենական նմա եւ զաւակի իւրում յետ նորա։
Եւ քահանայք նորա անարգէին զօրէնս իմ եւ պղծէին զսրբութիւնս իմ. եւ զսուրբն ի պղծոյն ոչ ընտրէին, եւ զարատաւորն յանարատէ անտի ոչ զատուցանէին. եւ ի շաբաթուց իմոց ծածկէին զաչս իւրեանց, եւ զշաբաթս իմ պղծէին՝՝ ի միջի նոցա։