17 Խօսեաց ընդ Ահարոնի եւ ասասցես. Այր ոք յազգէ քումմէ, յամենայն ազգս ձեր յորում իցէ արատ, մի՛ մատիցէ մատուցանել պատարագ Աստուծոյ իւրոյ.
Ամենայն երկիր երկիր պագցեն քեզ, սաղմոս ասասցեն քեզ, եւ սաղմոս ասասցեն անուան քում։
Եւ ասէ Մովսէս ցԱհարոն. Այս է զոր ասաց Տէր. ասէ. Ի մերձաւորս իմ սրբեցայց, եւ առաջի ամենայն ժողովրդեան իմոյ փառաւորեցայց։ Եւ ստրջացաւ Ահարոն։
Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ.
ամենայն այր յորում իցէ արատ, ի զաւակէ Ահարոնի քահանայի, մի՛ մերձեսցի մատուցանել զոհս Աստուծոյ քում՝՝. զի արատ գոյ ի նմա, եւ զպատարագսն Աստուծոյ մի՛ մատչիցի մատուցանել։
զի սուրբ լինիցին Աստուծոյ իւրեանց, եւ մի՛ գարշեցուսցեն զանուն Աստուծոյ իւրեանց, զի զզոհսն Տեառն, պատարագ Աստուծոյ իւրեանց, նոքա մատուցանեն. եւ եղիցին սուրբք։
հանցէ քահանայն ի սեղանն հոտ անուշից պտուղ Տեառն։
եւ հանցէ քահանայն ի սեղանն պտուղ ի հոտ անուշից Տեառն. զամենայն ճարպ Տեառն՝՝։
եւ խօսեցաւ ընդ Կորխայ եւ ընդ ամենայն ժողովրդեան նորա, եւ ասէ. Յայց ել եւ ծանեաւ Աստուած՝՝ զիւրսն եւ զսուրբն, եւ մերձեցոյց առ ինքն. եւ զորս ոչն ընտրեաց՝ ոչ մերձեցոյց՝՝ առ ինքն։
Դուք ինքնին վկայէք, եւ Աստուած, ո՛րպէս սրբութեամբ եւ արդարութեամբ եւ անբծութեամբ ձեզ հաւատացելոցդ եղեաք.
Պարտ է եպիսկոպոսին անարատ լինել, միոյ կնոջ այր, հեզ, ցած, պարկեշտ, հիւրասէր, ուսուցիչ.
Զի այսպիսի իսկ եւ վայել էր մեզ քահանայապետ, սուրբ, անմեղ, անարատ, զատեալ ի մեղաւորաց եւ բարձրացեալ քան զերկինս.