40 հրաման տացէ քահանայն, եւ քակեսցեն զքարինսն յորս արածն իցէ, եւ հանցեն զնոսա արտաքոյ քաղաքին ի տեղի անսուրբ։
Հարաւ որպէս խոտ եւ ցամաքեցաւ սիրտ իմ, մոռացայ ուտել զհաց իմ։
Հան զժանտն յատենէ՝ եւ ելցէ ընդ նմա եւ հակառակութիւն. զի յորժամ նստիցի յատենի՝ զամենեսեան անարգէ։
Եւ եկեսցէ դարձեալ քահանայն յաւուրն եւթներորդի, եւ տեսանիցէ զտունն. եթէ սփռեալ իցէ արածն ընդ որմս տանն,
Եւ քերեսցեն զտունն ի ներքոյ շուրջանակի, եւ հեղցեն զքերուածն արտաքոյ քաղաքին ի տեղի անսուրբ։
Եւ մերկասցի զպատմուճանն իւր, եւ զգեցցի այլ պատմուճան, եւ հանցէ զողջակէզն արտաքոյ բանակին ի տեղի սուրբ։
Իսկ եթէ եւ նոցա ոչ լուիցէ, ասասջիր յեկեղեցւոջ. ապա թէ եւ եկեղեցւոյն ոչ լուիցէ, եղիցի քեզ իբրեւ զհեթանոսն եւ զմաքսաւոր։
Ամենայն ուռ որ յիս է եւ ոչ բերէ պտուղ՝ կտրէ զնա. եւ ամենայն որ բերէ պտուղ՝ սրբէ զնա, զի առաւել եւս պտղաբեր լիցի։
եւ զարտաքինսն Աստուած դատիցի. բարձէք զչարն ի միջոյ ձերմէ։
Յառնէ հերձուածողէ, յետ մի անգամ եւ երկիցս խրատելոյ, հրաժարեսջիր.
գիտեմ զգործս քո եւ զվաստակս քո եւ զհամբերութիւն քո. եւ զի ոչ կարես բառնալ զչարսն՝՝, եւ փորձեցեր որ ասեն զինքեանս առաքեալս եւ ոչ են, եւ գտեր զնոսա սուտս։
Այլ ասեմ առ քեզ բազում. զի թողեր զկինն զՅեզաբէլ, որ ասէր զինքն մարգարէ, եւ ուսուցանէր մոլորութիւն զծառայս իմ՝ պոռնկել եւ ուտել զզոհեալ։
Արդ զայս արա՝ զի ատեսցես՝՝ զգործսն Նիկողայոսի, զոր ես ատեամ։
Այլ ելցեն արտաքս շունք եւ դեղատուք եւ սպանողք եւ կռապաշտք, եւ ամենեքեան որ սիրեն զստութիւն։