Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
Եւ եթէ աղքատ իցէ եւ չգտանիցէ ձեռն իւր, առցէ գառն մի վասն յանցանաց զոր յանցեաւ ի նուէր՝՝ ի քաւելոյ վասն նորա, եւ զտասանորդ նաշհոյ իւղով զանգեալ ի զոհ, եւ ճաշակ մի իւղոյ.