19 Եւ դու, Տէր, յաւիտեան կաս, եւ աթոռ քո ազգէ մինչեւ յազգ։
Որչափ հեռի են արեւելք յարեւմտից, այնպէս հեռի արար ի մէնջ զանօրէնութիւնս մեր։
Ոչ թէ ընդ զօրութիւնս ձիոյ կամեցաւ Տէր, եւ ոչ ընդ երանս առն սկայի հաճեցաւ։
Զի՞նչ օգուտ է քեզ յարենէ իմմէ, թէ իջանեմ ես յապականութիւն. մի թէ հող խոստովա՞ն առնիցի առ քեզ, կամ պատմեսցէ՞ զճշմարտութիւնս քո։
Աստուած ի մէջ նոցա եւ նոքա մի՛ սասանեսցին, օգնեսցէ նոցա Աստուած ի վաղորդայնէ մինչ ի վաղորդայն։
Եւ թշնամւոյն զէն պակասեաց՝՝ մինչ ի սպառ. զքաղաքս աւերեցեր, եւ կորեաւ յիշատակ նոցա աղաղակաւ։
Ասասցէ՝՝ Տեառն. Ընդունելի իմ ես, ապաւէն իմ Աստուած, եւ ես յուսամ ի նա։
Բարձր լեր որ դատիս զերկիր, հատո զհատուցումն ամբարտաւանից։
Ո՞չ ապաքէն դու ես ի սկզբանէ Տէր Աստուած մեր, եւ՝՝ մի՛ մեռցուք. Տէր, ի դատաստան եդիր զնա. եւ ստեղծեր զիս յանդիմանել զխաղ նորա՝՝։
Իբրեւ դարձաւ Յիսուս եւ ետես զնոսա զի երթային զհետ նորա, ասէ ցնոսա. Զի՞նչ խնդրէք։ Նոքա ասեն ցնա. Ռաբբի, (որ թարգմանեալ կոչի Վարդապետ,) ո՞ւր են օթեվանք քո։
եւ ծածկոյթ Աստուծոյ իշխանութեանն, եւ ի զօրութենէ բազկաց մշտնջենաւորաց՝՝. եւ մերժեսցէ յերեսաց քոց զթշնամին, եւ ասասցէ թէ՝ Կորիր։
Այլ Թագաւորին յաւիտենից, անեղծի եւ աներեւութի, միոյն Աստուծոյ՝՝, փառք եւ պատիւ յաւիտեանս յաւիտենից։ Ամէն։
Յիսուս Քրիստոս երէկ եւ այսօր, նոյն եւ յաւիտեանս։
Ի Յովհաննէ առ եւթն եկեղեցիս որ են յԱսիա, շնորհք ընդ ձեզ եւ խաղաղութիւն յԷէն եւ որ էն՝՝ եւ որ գալոցն է, եւ յեւթն զօրութեանց Հոգւոյն՝ որ է՝՝ առաջի աթոռոյն իւրոյ.
Ես եմ Այբ եւ ես եմ Քէ, ասէ Տէր Աստուած, որ էն եւ որ է՝՝ եւ որ գալոցն է, Ամենակալ։