8 Թխացան քան զածուխ տեսիլք իւրեանց, եւ ոչ ոք ճանաչէր զնոսա զի դնէին՝՝ յանցս ճանապարհաց. մածեալ էր մորթ նոցա յոսկերս նոցա. բրտացան նոքա, եւ եղեն իբրեւ զփայտ չորացեալ։
Փտեցան մարմինք իմ ընդ մորթով իմով, եւ զոսկերս իմ ունիմ յատամունս։՝՝
Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
Մորթ իմ սեւացաւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ի տօթոյ։
Մինչեւ նեխեսցին մարմինք նորա, եւ ցուցցէ զոսկերս նորա սոսկ։
Այլ որպէս բարձր են երկինք յերկրէ, այնպէս զօրացոյց Տէր զողորմութիւն իւր ի վերայ երկիւղածաց իւրոց։
ուղիղ են պատգամք Տեառն, եւ ամենայն գործք նորա հաւատովք են.
Խուլ եղէ եւ խոնարհեցայ՝՝, լռեցի ի բարութենէ եւ ցաւք իմ նորոգեցան յիս։
Զոր օրինակ զարմասցին բազումք ի վերայ քո, (այնպէս անշքեսցի տեսիլ քո ի մարդկանէ, եւ փառք քո՝՝ յորդւոց ի մարդկանէ,)
Մորթք մեր կարկամեցան իբրեւ զթոնիր հնացեալ յերեսաց բարկութեան՝՝ սովոյն։
Յերեսաց նոցա խորտակեսցին ազգք, եւ ամենայն դէմք իբրեւ զայրեցած պուտան։
Թօթափումն եւ ձգտումն՝՝ եւ սոսկումն սրտի եւ լքումն ծնգաց, եւ երկունք ի վերայ ամենայն միջոյ, եւ երեսք ամենեցուն իբրեւ զայրեցած պուտան՝՝։
եւ զփոշիս որ կռուեալ է ի քաղաքէ ձերմէ յոտս մեր՝ թօթափեսցուք ի ձեզ. բայց զայս գիտասջիք զի մերձեալ է արքայութիւն Աստուծոյ։