29 Տացէ հողոյ զբերան իւր, վասն զի՝՝ կայ յոյս։
Եւ իբրեւ վտանգեցաւ, խնդրեաց զերեսս Տեառն Աստուծոյ իւրոյ, եւ խոնարհեցաւ յոյժ յերեսաց Աստուծոյ հարցն իւրոց։
կարեցին քուրձ ընդ մորթ իմ. զօրութիւն իմ յերկիր շիջաւ։
Եթէ բազուկ առ բազուկ իցէ՞ քո Տեառն՝՝, եթէ բարբա՞ռ հանգոյն նմա որոտայցես։
եւ եղիցի յոյս վախճանի քո, ասէ Տէր, բնակաւոր որդւոց քոց՝՝ ի սահմանս նոցա։
զի յիշեսցես եւ ամաչեսցես, եւ մի՛ եւս լիցի քեզ բանալ զբերան քո առաջի անարգանաց քոց, ի քաւել ինձ զամենայն գործս քո զոր գործեցեր, ասէ Ադոնայի Տէր։
Ո՞ գիտէ եթէ դարձցի եւ ապաշաւեսցէ, եւ թողցէ զկնի իւր օրհնութիւն, եւ զոհս եւ սպանդ Տեառն Աստուծոյ մերում՝՝։
եւ ասեն. Ո՛ գիտէ, ապաշաւեսցէ Աստուած եւ դարձցի ի բարկութենէ սրտմտութեան իւրոյ, եւ մի՛ կորիցուք։
Խնդրեցէք զՏէր, ամենայն խոնարհք երկրի. իրաւունս արարէք եւ զարդարութիւն խնդրեցէք, եւ տուք պատասխանի նոցա. զի՝՝ ծածկեսջիք յաւուր բարկութեան Տեառն։
Եւ մաքսաւորն կայր մեկուսի, եւ ոչ կամէր եւ ոչ զաչսն ընդ երկինս ամբառնալ, այլ կոծէր զկուրծս իւր եւ ասէր. Աստուած, քաւեա զիս զմեղաւորս։
Բայց գիտեմք, որ ինչ միանգամ օրէնքն ասեն՝ այնոցիկ որ ընդ օրինօքն են, ասեն. զի ամենայն բերան խցցի, եւ դատապարտ լիցի ամենայն աշխարհ՝ Աստուծոյ։