20 դառնութիւն եւ բարկութիւն յուշ եղեն ինձ միանգամայն.՝՝ ձանձրացաւ յիս անձն իմ։
Եթէ յուշ լինիցի ինձ, տագնապեցայց. զի ունին ցաւք զմարմինս իմ։
Զգեցոյց զերկինս ամպովք, պատրաստ արար զանձրեւ իւր յերկիր, բուսոյց զխոտ ի լերինս, զդալարի ի ծառայութիւն մարդկան.՝՝
Դու ինքն ես Թագաւոր իմ եւ Աստուած իմ, որ հրամայեցեր զփրկութիւնս Յակոբայ։