Հնծան հարի միայն, եւ ի հեթանոսաց ոչ ոք էր ընդ իս. կոխեցի զնոսա սրտմտութեամբ եւ ճմլեցի զնոսա բարկութեամբ եւ իջուցի յերկիր՝՝, եւ զամենայն հանդերձս իմ թաթաւեցի.
Եւ ի բերանոյ նորա ելանէր սուր սրեալ, զի նովաւ հարցէ զազգս. եւ նա հովուեսցէ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ, եւ նա կոխեսցէ զհնձան գինւոյ ցասման բարկութեան Աստուծոյ Ամենակալի։