Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
Եւ ասէ Դաւիթ յաւուր յայնմիկ. Ամենայն որ հարկանիցէ սրով զՅեբուսացին, եւ մատիցէ սրով եւ ի կաղսն եւ ի կոյրս եւ յատելիս անձին Դաւթի. վասն այնորիկ ասեն. Կոյրք եւ կաղք մի՛ մտցեն ի տուն Տեառն։