Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
Մաշեցաւ ուրախութիւն եւ ցնծութիւն ի Կարմեղայ եւ յերկրէն Մովաբացւոց. գինի էր ի հնձանս քո. ընդ առաւօտս ոչ կոխեցին, եւ ընդ երեկս ոչ հանին զձայն՝՝ հնձանահարաց։
Ելին ընդ անապատն եւ եկին մինչեւ ցՔեբրոն. եւ անդ Աքիման եւ Սէսի եւ Թաղամի, ազգքն Ենակայ. (եւ Քեբրոն եւթն ամաւ յառաջագոյն շինեալ էր քան զՏայանիս Եգիպտացւոց։)