29 Որովհետեւ ամպարշտէի, ընդէ՞ր ոչ մեռայ։՝՝
եւ ասացից. Տէր, մի՛ ուսուցաներ զիս ամպարշտել. եւ ընդէ՞ր այսպէս դատեցար զիս.
Գիտես զի ոչ ամպարշտեցայ, այլ ո՞վ է որ ի ձեռաց քոց հանիցէ։
Եւ արդ գիտեմ՝ զի յանդգնութեամբ հասեալ էք ի վերայ իմ՝՝։
Մեղադրութիւն եգիտ զինէն, համարեցաւ զիս իբրեւ զհակառակորդ.
Իսկ եթէ իցեմ եւս արդար, սակայն բերան իմ ամպարշտեսցէ. եւ եթէ իցեմ անարատ, կամակոր գտանիցիմ։
Վասն որոյ ասացի, թէ զմեծն եւ զհզօրն կորուսանէ բարկութիւն։
Դու հաստատեցեր զօրութեամբ քով զծով, դու խորտակեցեր զգլուխս վիշապաց ի վերայ ջուրց։
Եւ ասացեր թէ՝ Անմեղ եմ, դարձցի սրտմտութիւն նորա յինէն. ահաւասիկ ես դատեցայց ընդ քեզ, զի ասացեր թէ՝ Ոչ մեղայ։