Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
Որ առաքէր պատարագս ընդ ծով, եւ թուղթս մագաղաթեայս՝՝ ի վերայ ջուրցն մկանանց. զի երթիցեն՝՝ հրեշտակք երագունք յազգ հպարտացեալ, յազգ օտար եւ ի չար. զի ոչ եւս ոք իցէ քան զնա անդր, յազգ անյոյս եւ ի կոխեալ։
Վազեսցեն առաւել քան զինձս երիվարք նոցա, երագունք քան զգայլս Արաբացւոց. ասպատակեսցեն սպառազէնք նորա, եւ՝՝ դիմեսցեն ի հեռաստանէ. եւ սլասցին իբրեւ զարծուիս յօժարութեամբ ի վերայ կերակրոյ։