Եւ Դաւիթ ելանէր ընդ զառ ի վերն Ձիթենեաց, ելանէր եւ լայր, եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բոկ. եւ ամենայն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով, այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։
Դարձայ եւ տեսի ես զամենայն զրպարտութիւնս որ լինին ընդ արեգակամբ, եւ ահա արտասուք զրպարտելոցն, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնոսա. եւ ի ձեռս զրպարտչաց նոցա բռնութիւնք՝՝։
Որ բարկացուցանէք զԱստուած՝՝ բանիւք ձերովք, եւ ասէք. Ի՞ւ բարկացուցաք զնա. յասելն ձեր թէ՝ Ամենայն որ զչար գործէ՝ բարւոք թուի առաջի Տեառն, եւ ընդ այն իսկ հաճեցաւ նա. եւ՝ Ո՞ւր է Աստուած արդարութեան։