9 (զի երիկեանք եմք, եւ ոչ գիտեմք. քանզի ստուեր են կեանք մեր ի վերայ երկրի.)
Եւ ասէ Յակոբ ցփարաւոն. Աւուրք ամաց կենաց իմոց զորս պանդխտեցայ՝ հարեւր եւ երեսուն ամ է. սակաւք եւ դժուարինք եղեն աւուրք ամաց կենաց իմոց, եւ ոչ հասին յաւուրս ամաց կենաց հարց իմոց, զոր աւուրս պանդխտեցան։
Քանզի պանդուխտք եմք մեք առաջի քո եւ նժդեհք՝ որպէս ամենայն հարք մեր. իբրեւ զստուեր են աւուրք մեր ի վերայ երկրի, եւ ոչ գոն մեր մնացուածք ինչ։
Եւ ժողովեաց արքայ Ռոբովամ զծերսն որք կային առաջի Սողոմոնի հօր նորա մինչդեռ կենդանի էր նա, եւ ասէ. Զիա՞րդ թուի ձեզ, եւ զի՞նչ խորհիք պատասխանի առնել ժողովրդեանն այնմ բան ինչ։
Զի այր կանանցածին սակաւակեաց է եւ լի բարկութեամբ.
որ իբրեւ զծաղիկ ծաղկեալ՝ թօթափեցաւ, խոյս ետ իբրեւ ստուեր, եւ մի՛ կացցէ։
Ասացի թէ՝ Բազմաժամանակեայք իցեն որ խօսիցին, եւ բազում ամօք գիտիցեն զիմաստութիւն։
Եւ կեանք իմ թեթեւագոյնք են քան զխօսս, եւ կորեան յունայնութեան յուսոյ։՝՝
կամ թէ ո՞չ նոքին իսկ ուսուսցեն զքեզ եւ պատմեսցեն, եւ ի սրտէ հանցեն զբանս։
Այլ որպէս բարձր են երկինք յերկրէ, այնպէս զօրացոյց Տէր զողորմութիւն իւր ի վերայ երկիւղածաց իւրոց։
Որչափ հեռի են արեւելք յարեւմտից, այնպէս հեռի արար ի մէնջ զանօրէնութիւնս մեր։
Ազգք եւ ազգք գովեսցեն զգործս քո, եւ զզօրութիւնս քո պատմեսցեն։
Տեսցեն բազումք եւ երկիցեն եւ յուսասցին ի Տէր. երանեալ է այր որոյ անուն Տեառն յոյս է նորա՝՝. ոչ հայեցաւ նա ի նանրութիւն, եւ ոչ ի մոլութիւն սուտ։
եւ ասացին. Եկա՛յք սատակեսցուք զնոսա յազգաց, եւ մի՛ յիշեսցի անուն Իսրայելի եւ եւս։
Ի թիկնամէջս իւր ընկալցի զքեզ, ի հովանի թեւոց նորա յուսասցիս. որպէս զէն՝ շուրջ եղիցի զքեւ ճշմարտութիւն նորա։