12 մինչդեռ անդէն ի վերայ արմատոց իւրոց է՝ ո՞չ հնձեսցի. յառաջ քան զարբենալ ամենայն բանջար եթէ ոչ ոռոգանի՝ ո՞չ՝՝ ցամաքիցի։
Զի ուրախութիւն ամպարշտաց բեկումն անհնարին, եւ խնդութիւն անօրինաց՝ կորուստ։
Միթէ կանաչանա՞յ պրտու առանց ջրոյ, կամ բարձրանայցէ՞ կնիւն առանց ըմպելոյ.
Արդ այնպէս եղիցի վախճան ամենեցուն որ մոռանայցեն զՏէր. զի յոյս ամպարշտի կորիցէ։
Եւ պակասեսցեն գետքն եւ ջրադարձք գետոյն, եւ ցամաքեսցին ամենայն ժողովք ջուրցն, եւ յամենայն մարգագետինս եւ յամենայն ամուրս եղեգան եւ պրտուոյ եւ ի լօռամարգս։՝՝
Եւ եղիցի իբրեւ զմոշա վայրի յանապատի, եւ մի՛ տեսցէ յորժամ գայցէ բարութիւն. եւ բնակեսցէ յաղտաղտուկս անապատի, յերկիր աղտաղտուկ՝ ուր ոչ երբեք բնակիցին։
Եւ որ յապառաժին սերմանեցաւ՝ այն է, որ իբրեւ լսէ զբանն, եւ վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունի զնա։
Քանզի ամենայն մարմին իբրեւ զխոտ է, եւ ամենայն փառք մարդոյ իբրեւ զծաղիկ խոտոյ. խոտն ցամաքեցաւ եւ ծաղիկն թօթափեցաւ.