8 Եւ ոչ հայեսցի յիս ակն տեսողի. աչք քո յիս՝ եւ ես ոչ եւս իցեմ։
Արդ որովհետեւ մեռաւ մանուկն, ես ընդէ՞ր պահիցեմ. միթէ կարո՞ղ իցեմ դարձուցանել զնա այսրէն. ես առ նա երթալոց եմ, եւ նա առ իս ոչ դարձցի։
Եդիր զոտն իմ ի պաշարման, պահեցեր զամենայն զգործս իմ՝՝, եւ յարմատս ոտից իմոց հասեր,
Բայց այր վախճանեալ գնաց, անկեալ մարդ՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Ո՞չ ապաքէն եւ այնմ համար առնիցես, եւ նմա՝՝ արարեր մտանել ի դատաստան առաջի քո՝՝։
Իբրեւ զերազ թռուցեալ ոչ գտցի, թռեաւ իբրեւ զտեսիլ գիշերական։
Ակն որ հայեցաւ ի նա՝ ոչ յաւելցէ, եւ ոչ ծանիցէ զնա տեղի իւր։
Մեծատուն ննջեաց՝ եւ ոչ եւս յաւելցէ յառնել, զաչս իւր եբաց՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Զի այժմ հանդարտեալ դադարէի, եւ ննջեցեալ հանգչէի
Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա յերկիր դառնայցեմ՝՝ կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ։
Ո՞չ տեսեր այսպիսի ինչ.
Յագեսցին ծառքն Տեառն, եւ մայրքն Լիբանանու զորս դու տնկեցեր։
Զի զարդարութիւնս քո ոչ ծածկեցի ի սրտի իմում, զճշմարտութիւն քո եւ զփրկութիւն քո. ասացի եւ ոչ թաքուցի զողորմութիւնս քո, եւ ճշմարտութիւնս քո ի ժողովրդենէ մեծէ։