21 Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա յերկիր դառնայցեմ՝՝ կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ։
Եւ եհար զԴաւիթ սիրտն իւր յետ թուելոյ զժողովուրդն, եւ ասէ Դաւիթ ցՏէր. Մեղայ յոյժ զոր արարի. եւ արդ անցո զանօրէնութիւն ի ծառայէ քումմէ, զի ընդունայնացայ յոյժ։
Թէ եւ մեղանչեմ՝ պահես զիս, եւ յանօրէնութենէ անարատ ոչ արարեր զիս։
Յիշեա զի կաւ ստեղծեր զիս, եւ յերկի՞ր միւսանգամ դարձուցանես զիս։
Զի ո՞վ է ոսոխն իմ եկեսցէ, զի արդ կարկեցայց եւ պակասեցայց։
Բայց այր վախճանեալ գնաց, անկեալ մարդ՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Զմահ կոչեցի ինձ հայր, մայր եւ քոյր ինձ՝ զերր։
Իբրեւ զերազ թռուցեալ ոչ գտցի, թռեաւ իբրեւ զտեսիլ գիշերական։
Մեծատուն ննջեաց՝ եւ ոչ եւս յաւելցէ յառնել, զաչս իւր եբաց՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Զի այժմ հանդարտեալ դադարէի, եւ ննջեցեալ հանգչէի
զի ասացեր թէ՝ Սուրբ եմ՝ եւ ոչ մեղայ, անարատ եմ՝ զի ոչ անօրինեցի։
Եւ ոչ հայեսցի յիս ակն տեսողի. աչք քո յիս՝ եւ ես ոչ եւս իցեմ։
Կրկնեալ անդրէն Բաղդատայ Սաւքեցւոյ ասէ.
Շարժեալ եմ ամենայն անդամօք իմովք, զի գիտեմ զի անարատ զիս ոչ թողուցուս։
գինի ուրախ առնէ, եւղ՝՝ զուարթ, եւ հաց հաստատէ զսիրտ մարդոյ։
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։
Յարիցեն մեռեալք եւ կանգնեսցին որ իցեն ի գերեզմանս, եւ ուրախ եղիցին յերկրի, զի ցօղդ որ ի քէն է՝ բժշկութիւն է նոցա. բայց երկիր ամպարշտաց կործանեսցի։՝՝
մի՛ բարկանար մեզ Տէր, յոյժ, եւ մի՛ ի ժամանակի յիշեր զմեղս մեր. եւ արդ հայեաց, Տէր, զի ժողովուրդ քո ամենայն
Դարձ, Իսրայէլ, առ Տէր Աստուած քո, զի տկարացար յանօրէնութիւնս քո։
Ի վաղիւ անդր տեսանէ զՅիսուս զի գայր առ նա. եւ ասէ. Ահաւասիկ Գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի։
որ ետ զանձն վասն մեր, զի փրկեսցէ զմեզ յամենայն անօրէնութենէ, եւ սրբեսցէ իւր ժողովուրդ սեպհական, նախանձաւոր գործոց բարութեան։
Ապա եթէ խոստովան լինիցիմք զմեղս մեր, հաւատարիմ է նա եւ արդար առ ի թողուլ մեզ զմեղս մեր, եւ սրբել զմեզ յամենայն անիրաւութենէ։
Եւ գիտեմք զի նա յայն սակս յայտնեցաւ, զի զմեղս բարձցէ, եւ ի նմա մեղք ոչ են։