11 Այսուհետեւ ոչ եւս խնայեցից ի բերան իմ, խօսեցայց մինչեւ իցեմ ի վիշտս, բացից զդառնութիւն անձին իմոյ տագնապաւ։
Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցեղբայր իւր. Այո, քանզի ի մեղս եմք վասն եղբօրն մերոյ. զի արհամարհեցաք զնեղութիւն ոգւոց նորա յորժամ աղաչէրն զմեզ, եւ ոչ լուաք նմա. վասն այնորիկ եկն ի վերայ մեր այս նեղութիւն։
Հեծեծելով հասուցից ի նա զբանս իմ, խօսեցայց դառնութեամբ անձին թախծեալ,
Եթէ ամպարշտեցայց՝ վա՜յ է ինձ, եւ եթէ արդարացայց՝ ոչ կարեմ հայել ի վեր, զի լի եմ անարգանօք։
Կարկեցարուք՝ զի խօսեցայց ես, եւ հանգեայց ի սրտմտութենէ։
Թերեւս լիցի զօրութիւն ի բերան իմ, զշարժել շրթանց իմոց ոչ խնայեցից։
Նա վախճանեսցի ի դառնութենէ անձին, ոչ ինչ կերեալ ի բարութենէ։
Նա եւ ես գիտեմ զի ի ձեռանէ իմմէ է յանդիմանութիւն իմ, եւ ձեռն նորա ծանրացաւ ի վերայ հեծութեան իմոյ։
այլ զգոյշ լեր, գուցէ գործեսցես զանպատեհս. քանզի զնա փրկեցեր յաղքատութենէ։
Եւ ոչ կշտամբանք բանից ձերոց լռեցուցանեն զիս, եւ ոչ բարբառոյ բանից ձերոց անսացից։
Եթէ ասիցեմ եթէ խօսեցայց՝ մոռանամ, զերեսս ի վայր արկեալ՝ հեծեծեցից։
Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց, ի կաւոյ եւ ի տղմոյ. հաստատեաց ի վերայ վիմի զոտս իմ, եւ ուղղեաց զգնացս իմ։
բան անօրէնութեան եդին ի վերայ իմ. միթէ որ ննջիցէն՝ այլ ո՞չ՝՝ եւս յաւելուցու յառնել։
եւ ինքն կարգեաց զամենայն ամս իմ ի դառնութիւն անձին իմոյ։
Ահաւասիկ ի խաղաղութիւն դարձաւ դառնութիւն իմ. փրկեցեր զանձն իմ զի մի՛ կորեայց, եւ ընկեցեր յետոյ իմ զամենայն զմեղս իմ։
Եւ հոսէին ի նմանէ քրտունք իբրեւ զկայլակս արեան ոլոռն ոլոռն՝՝ հեղեալ յերկիր։
Զի ի բազում վշտաց եւ ի նեղութենէ սրտի գրեցի առ ձեզ բազում արտասուօք. ոչ զի տրտմիցիք, այլ զի զսէրն իմ գիտասջիք զոր ունիմ առաւելապէս առ ձեզ։
Եւ նա ցաւագին անձամբ եկաց յաղօթս առ Տէր, եւ ելաց լալով եւ ասէ.