29 եւ դարձեալ իրաւանց ուշ ունիցիք։
Եթէ ամպարշտեցայց՝ վա՜յ է ինձ, եւ եթէ արդարացայց՝ ոչ կարեմ հայել ի վեր, զի լի եմ անարգանօք։
Զի այր արդար եւ անարատ եղեւ ի կատականս։
Զի ահաւասիկ մերձեալ եմ ի դատաստանս իմ, եւ գիտեմ զի արդար երեւելոց եմ։
Բայց արդ աղէ դուք եկայք յարեցարուք ամենեքեան, քանզի ոչ գտանեմ ի ձեզ ճշմարտութիւն։
Արդ գիտասջիք՝ զի Տէր է որ խռովեացն, եւ ամուրս ի վերայ իմ բարձրացոյց։
Զի ինքն գիտէ զճանապարհս իմ, եւ քննեաց զիս իբրեւ զոսկի։
Զի ասաց Յոբ թէ՝ Արդար եմ ես, եւ Տէր զընկէց զիրաւունս իմ,
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ՝ ասէ ցՏէր.
Վասն որոյ խոտեցի զանձն եւ հալեցայ, եւ համարիմ զանձն իմ հող եւ մոխիր։
Եւ դարձջիք եւ տեսջիք ի մէջ արդարոյն եւ ի մէջ անօրինին, եւ ի մէջ ծառայելոյն Աստուծոյ՝ եւ ի մէջ չծառայելոյն։
